Czym jest manometria anorektalna?

Manometria odbytu i odbytnicy (inaczej manometria anorektalna) jest specjalistycznym badaniem diagnostycznym wykonywanym przez lekarza proktologa. Pozwala ono na ocenę czynności zwieraczy odbytu poprzez pomiar ciśnienia w odbytnicy i odbycie. Pacjent układa się na lewym boku z podkurczonymi nogami. Do końcowego odcinka jelita pacjenta wprowadza się cewnik z balonikiem, który w trakcie badania jest wypełniany powietrzem. Za pomocą specjalnej aparatury wykonywane są testy służące ocenie ciśnień zwieracza zewnętrznego i wewnętrznego odbytu, czynności motorycznej odbytu, czucia trzewnego oraz prawidłowości łuków odruchowych (próba ściskania, parcia, kaszlu, czucia trzewnego). Wyniki pomiarów ciśnienia są rejestrowane przez urządzenie elektroniczne i następnie analizowane przez lekarza. Manometria odbytu jest badaniem nieinwazyjnym i bezbolesnym. Trwa około 30 minut, a wynik jest wydawany od razu po badaniu.

Do badania nie trzeba się przygotowywać.

Kiedy warto wykonać badanie?

Manometrię anorektalną wykorzystuje się w diagnostyce zaburzeń czynności dolnego odcinka przewodu pokarmowego, przede wszystkim: nietrzymania stolca i zaparć. Zalecana jest u pacjentów:

• z objawami nietrzymania gazów lub stolca,
• przed zabiegami operacyjnymi w celu oceny wydolności zwieraczy i przed wyborem metody zabiegu np.: przed operacjami chorych z nawrotowymi przetokami okołoodbytniczymi, odbytniczo-pochwowymi, wypadaniem odbytnicy, plastyką krocza,
• z przewlekłymi, trudnymi w leczeniu zaparciami w celu różnicowania rodzaju zaparcia,
• z podejrzeniem choroby Hirschsprunga,
• z zaburzeniami czucia w obrębie dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

Co zrobić po wykonaniu badania?

Wynik uzyskany w manometrii anorektalnej pozwala na precyzyjniejszą kwalifikację chorych z objawami nietrzymania stolca lub zaparciami do dalszego leczenia. Pacjentom, którzy mają problem z nietrzymaniem stolca i gazów, proponujemy ćwiczenia metodą Biofeedback. Terapia polega na treningach mięśni zwieraczy i mięśni dna miednicy. Chorzy ćwiczą pod okiem terapeuty dodatkowo obserwując ekran monitora. Na monitorze widoczny jest wykres obrazujący efekt ćwiczeń oraz wzorzec, do którego chory musi się zbliżyć dzięki powtarzaniu treningów. Dobry lub bardzo dobry efekt uzyskuje się u około 70% leczonych chorych. Pozytywny efekt terapii nietrzymania stolca wiąże się także z wyraźnym polepszeniem jakości życia chorych. Jednym z najistotniejszych i koniecznych czynników znacznie poprawiającym efekt terapii jest powtarzanie treningów zgodnie z wytyczonym na wstępie harmonogramem.